واقعه کشته شدن میرزا محمد(پدر حاج علی محمد قربانی)

یوسف علی میرزایی چنین نقل می کند:

 حدود 9سالم بود و در حوالی پل کانال(مجاور ساختمان تعمیرگاه سابق شهرک طالقانی) و حوالی منزل(چادر) عزیزبیگ مشغول چرای گوسفندان بودم، که عزیز بیگ که دیگر سنی از اوگذشته بود(ولی همچنان قبراق) چشمش به من افتاد و پرسید بچه جان :بچه کی هستی؟گفتم: پسر جوزعلی و برادر زاده طاهرمیرزا قراقولاغ .پرسید تو پسر [مرحومه] سلطنت هستی ،گفتم بله.عزیز بیگ پشت دست خود زد و گفت خدارحمتش کنه[البته قدیمی ترها بهترمی دانند - مرحومه سلطنت( وفات در سال1325 ه ش، دختر ملا پیرمراد و خواهر کاکاجان و رضاخان اسدی) به لحاظ مدیریت وسالاری ، سرآمد زنان وبیشتر مردان عصر خود بود که در آینده از ایشان هم خواهیم گفت].عزیز بیگ سپس گفت بچه جان بیا واقعه ای را برایت تعریف کنم ، برای آینده خوب است.

و عزیز بیگ نگاهی به دور دست انداخت و چنین ادامه داد :

منزلمان گزستان بزرگ  بود[گزستان بزرگ به اراضی حدفاصل اسفدران ،کوه سبز،فخرآباد و پل نو گفته می شد که در آن زمان همچنان که از نامش پیداست پوشیده ازانبوه درختان گز بوده]. بعد از ظهر یکی از روزهای بهاری که در منزل مشغول استراحت بودیم سر و صدایی بلند شد . گفتند 9 سوار راهزن ازطایفه "دوقوزلو"قشقایی رمه اسب بادکی وقراقولاغ(حدود15 راس اسب) را به سرقت برده و به سمت پل رودخانه می برند. بلا فاصله من [عزیز بیگ] و میرزا محمد که بزرگ طایفه بود تفنگ برداشته ،سوار اسب شدیم ، به سرعت از حاشیه رودخانه به سمت پل رودخانه تاختیم وبه خاطر اینکه رمه اسبها به کندی حرکت می کردند ،راهزنان  را دور زدیم و زودتر آنها در محل "یخچال" [یخچال به له(زمین پست) واقع در حدفاصل اراضی پل نو و چمنی گفته می شد (حدود500متر دورتر از تلمبه عبداللهی )] راه را برآنها بستیم .پشت کانال (جوی) اسفدران سنگر گرفته و با سارقان درگیرشدیم. عزیز بیگ نفس عمیقی کشید و ادامه داد ؛ ما پشت جوی اسفدران وپشت به رودخانه سنگر گرفته بودیم و میرزا محمد به فاصله کمی سمت چپ من بود .بعد از مدتی درگیری و تیر اندازی متقابل ، اسبها آزاد شدند. بعد از آزاد شدن اسبها  به میرزا محمد گفتم که اینها شکست خورده اند ونتوانسته اند اسبها ببرند و عصبانی هستند، از جایت تکان نخور تا ببینیم چه می شود. اگر جابجا شویم مورد هدف قرار میگیریم.در همین حین میرزا محمد برای اینکه ببیند اوضاع چگونه است نیم خیز شد وسروسینه اش از جاییکه سنگر گرفته بودیم بالاتر آمد. ناگهان صدای ناله بلند شد.بله میرزا محمد هدف تیر مستقیم راهزنان قرار گرفته بود.من به سرعت به طرف او حرکت کردم تا ببینم چه اتفاقی افتاده است. هنگام حرکت زیر پایم خالی شد و تعادلم را ازدست دادم و دستم از خاکریز بالا آمد که تیری هم به مچ دست چپ من خورد .خوشبختانه تیر به استخوان برخورد نکرد.به هر ترتیبی بود خودم را به بالای سر میرزا محمد رساندم.متاسفانه تیر مستقیما به سینه ایشان اصابت کرده و کشته شده بود. مچ دستم که تیر خورده بود با دستمالی که همراه داشتم بستم ، دوباره دست به تفنگ شده به تیر اندازی ادامه دادم . اگر یک گلوله من شلیک می کردم چندین گلوله به طرف من شلیک می شد وهر طور بود مانع بردن اسبها شدیم..در همین هنگام سوارانی از بادکی و قراقولاغ از دور نمایان شدند که به محض اطلاع به کمک ما آمده بودند.راهزنان که از دور متوجه سواران مسلح شده بودند فرار را بر قرار ترجیح داده ، متواری و اسبها آزاد شدند.درنهایت جنازه میرزا محمد را روی اسبش گذاشتیم و بازگشتیم.

و امروز شاید همان آینده ای باشد که عزیزبیگ گفته بود تا بدانیم گذشته گان که بودند وچه کردند واین چنین برگ زرین دیگری از دلیرمردی و شجاعت نیاکان سرزمینمان ورق خورد(روحشان شاد)

     منبع و ماخذ : وبلاگ پل نو رامجرد                                                               جهان بین میرزایی 20/12/1390

نظرات شما عزیزان:

ع-کشاورز

ساعت14:16---16 مرداد 1391

باتشکر از آقای میرزایی و پدر بزرگوارشان که در حفظ و ثبت تاریخ بادکی و قره قولاق زحمت می کشند.بازهم منتظر خاطرات تلخ و شیرین از بیان پدر و قلم پسر هستیم.

ع.قلی پور

ساعت17:35---3 مرداد 1391

[وب سایت]

بدون واسطه جریان را از پدرم و حاج اکرم امیری شنیدم که آنها نیز شروع ماجرا را به نقل از عزیز بگ بیان می کردند.احمدبیگ (پدر حاج نبی اله ستوده) خودش را هراسان به منزل پدرم (شیرمحمد)که در بالای سیلوهای مجتمع گوشت فعلی بوده میرساند.در مسیر بهرام آقایی(پدر علی آقا )نیز با آنها همراه می شود و در جمع به یازده سوار میرسند اما فقط سه نفر تفنگچی دور برد بوده اند وبقیه دم پر داشته اند.قاصدی را نیز به سمت پدر یداله بیگ کشاورز یا خودش میفرستند.هنوز به راه معدلی فعلی نرسیده بودند که صدای تیراندزیهای زیادی شنیده می شود.وسپس قطع میشود.با نظر پدرم کسانی که دم پر داشته شروع به خالی کردن تیرشان برای ترساندن دشمن میکنند از سمت باغ فعلی سرهنگ صدای تیری شنیده می شود برای آنکه محاصره نشوند
بازهم با نظر پدرم دو گروه میشوند و عده ای با یک تفنگ دور زن به سمت باغ سرهنک و دامنه کوه حرکت میکنندو پدرم و احمد بیگ بسمت رودخانه میروند و در هردو گروه به تیراندازی با دم پر بدون گلوله ادامه میدهند.دزدان با شرایط پیش آمده فرار می کنند.هرچند رد دزدان را تا کوههای گرم آباد فعلی نیز دنبال میکنند اما نتییجه ای نمی گیرند.مدتی طول میکشد تا پدرم و احمد بیگ، عزیزبیگ ومحمد میرزا را در وضعیت بسیار بدی می بنند.محمد میرزاکه تیر به شکمش خورده بوده و بعلت خونریزی زیاد فوت شده بوده . و ازعزیز بیگ نیز خون زیادی رفته بوده که بعداٌخوب میشود اما دستش پس از آن دچار مشکل جدی میشود . هر دو را میآورند .مرحوم عزیز بیگ تا وقتی زنده بوده از پدرم در عین جوانی در آن موقع با عنوان شیر مرد یاد میکرده.هرچند در زمان زنده بودن عزیزبیگ نیز بسیاری از بادکیها از پدرم حرف شنوی داشتند اما احترام پدرم به وی مانع از دو دستگی در طایفه بادکی شده است . و بعد از فوت عزیز بیگ تقریباٌ همه کاره آبگرم و رهبری مرکزی طایفه بادکی ،با پدرم (شیرمحمد)بوده { پدرم هفت خاله اش همسر مردان بزرگ و با نفوذ منطقه بوده اند وبا شجاعت ومحبوبیتی که داشته درهمان جوانی بسیار طرفدار داشته است.وحتی در طایفه قره قلاق نیز محبوبیتش خاص بوده.}

بادکیم

ساعت0:40---2 مرداد 1391

واقعا شجاعت و اراده این مرد هیچ وقت در ذهن طایفه بادکی پاک نخواهد شد . الحق که طایفه بادکی در آن دوره قدیم باهم اتحاد و وحدت داشتن و هیچ کس نتوانست از این طایفه باج بگیرد . ولی الان متاسفانه بزرگان طایفه کم و بیشی در میان ماهستند برای آنها احترام قایل نمی شویم و این اتحاد و محبت در میان این طایفه نیست . ودر اینجا از آقای امینی تشکر می کنم که با وبلاگ خود در رابطه با بادکی این خاطرات را زنده کردند . موفق باشید

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: